30 Aralık 2014 Salı

Belki de Es Vermeli Hayata

Ne çok Balzac okuduk ne çok Balzac yaşadık şu hayatı. Gazap Üzümleri tadında hep umuda yolculuk edip hayal kırıklığı tattık. İstemeyi mi bilmedik, neyi istememiz gerektiğini mi... Geçemediğimiz her sınavın önümüze tekrar sunuluşuna şahitlik ettik yıllarca.
Biz kapatmadıkça tekrar açıldı aynı defter önümüze, biz affetmedikçe, biz kabullenmedikçe...
Açtığımız her yeni sayfa bir önceki sayfanın gölgeleri ile kararırken, belki de beyaz bir sayfa beklemekti yanlış olan..
Sofie ve Alberto, Albert'in yazdığı kitaptan satır aralarındaki boşluktan faydalanarak kaçmamış mıydı?
Belki de yeni kocaman ve beyaz bir sayfaya ihtiyacımız yoktu, ihtiyacımız olan her şey uzun cümlelerin arasındaki küçücük bir es'te saklıydı!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder